-FM oynamayı özledim (nöbette kafadan transfer bile yapıyorum; seçeceğim takımlar belli: St Ettien ve Genoa- ne yaparsan yap insanın aklını, hayal gücünü kontrol edemiyorsun işte, bu da insanın hiç sönmeyecek umudu olmalı).
-Sokakta avare, flanör takılmayı özledim.
-Öğlene kadar gazete okumayı özledim.
-Film izlemeyi özledim.
-Bir türlü geliştiremediğim satrançta kafa göz yaran, sakar analizler yaptıktan sonra geç yatmayı özledim.
-Ahmet Çakar, Rıdvan Dilmen ve Fenerbahçe'yi, haftasonu yağmurlu bir günde sıcak kalorifere sığınıp maç izlemeyi özledim.
-Bloguma yayıla yayıla yazı yazmayı (özellikle sinema yazısı) özledim.
-Arkadaşlarımı özledim (aslında "-mişim"- ziyarete geldiğiniz için sağolun dostlarım, sizleri seviyorum).
Siz özgür adamlar! Etrafınızdaki herşeyde bir değişim var ama yazık ki farkında değilsiniz. "Hep aynı işte, yuvarlanıp gidiyoruz" diyerek geçiştiriyorsunuz. Ama öyle değil. Kazın ayağı hiç öyle değil canım.
"Carpe diem baby."
Hüzünlendim ve Anathema imdadıma yetişti.
Lost Control - Anathema
Not: Yazık ki şarkıdan yalnızca bir sample imiş. Zamanım yok, düzeltemiyorum. Bir dahaki sefere.
